Noble Quran » Sindhi » Sorah An-Nazi'at ( Those who Pull Out )
Choose the reader
Sindhi
Sorah An-Nazi'at ( Those who Pull Out ) - Verses Number 46
وَالنَّازِعَاتِ غَرْقًا ( 1 ) 
اندر گھڙي ڇڪي آئيندڙن جو قسم آھي.
وَالنَّاشِطَاتِ نَشْطًا ( 2 )
۽ کولي آسانيءَ سان ڳنڍ ڇوڙيندڙن جو قسم آھي.
وَالسَّابِحَاتِ سَبْحًا ( 3 )
۽ چڱي طرح سان ترندڙن جو قسم آھي.
فَالسَّابِقَاتِ سَبْقًا ( 4 )
پوءِ ڊوڙي اڳرائي ڪندڙن جو قسم آھي.
فَالْمُدَبِّرَاتِ أَمْرًا ( 5 )
پوءِ (سڀ) ڪم جي رٿيندڙن ٽولين جو قسم آھي.
يَوْمَ تَرْجُفُ الرَّاجِفَةُ ( 6 )
ته جنھن ڏينھن ڌٻڻ واري ڌٻندي.
تَتْبَعُهَا الرَّادِفَةُ ( 7 )
ان کي پٺيان لڳندڙ (ٻيو ڌوڏو) پٺيان لڳندو.
قُلُوبٌ يَوْمَئِذٍ وَاجِفَةٌ ( 8 )
تنھن ڏينھن ڪيتريون ئي دليون ڏڪي وڃڻ واريون ھونديون.
أَبْصَارُهَا خَاشِعَةٌ ( 9 )
انھن جون اکيون (خواريءَ سبب) جھڪيون ٿينديون.
يَقُولُونَ أَإِنَّا لَمَرْدُودُونَ فِي الْحَافِرَةِ ( 10 )
چون ٿا ته اسين پوئين پيرين موٽائباسون ڇا؟
أَإِذَا كُنَّا عِظَامًا نَّخِرَةً ( 11 )
ھان جڏھن ڀُتا ھڏا ٿينداسون؟
قَالُوا تِلْكَ إِذًا كَرَّةٌ خَاسِرَةٌ ( 12 )
چوندا آھن ته انھي مھل اھو ٻيھر موٽڻ (وڏو) نقصان وارو آھي.
فَإِنَّمَا هِيَ زَجْرَةٌ وَاحِدَةٌ ( 13 )
پوءِ اھو (واقعو) ھڪڙي سخت ھڪل آھي.
فَإِذَا هُم بِالسَّاهِرَةِ ( 14 )
پوءِ اتي جو اُتي ھڪ پڌري ميدان ۾ حاضر ٿيل ھوندا.
هَلْ أَتَاكَ حَدِيثُ مُوسَىٰ ( 15 )
(اي پيغمبر) تو وٽ مُوسىٰ جي خبر پُھتي آھي ڇا؟
إِذْ نَادَاهُ رَبُّهُ بِالْوَادِ الْمُقَدَّسِ طُوًى ( 16 )
جڏھن سندس پالڻھار کيس پاڪ ميدان طُوىٰ ۾ سڏيو.
اذْهَبْ إِلَىٰ فِرْعَوْنَ إِنَّهُ طَغَىٰ ( 17 )
ته فرعون ڏانھن وڃ ڇوته ھو حد کان لنگھيو آھي.
فَقُلْ هَل لَّكَ إِلَىٰ أَن تَزَكَّىٰ ( 18 )
پوءِ (ان کي) چؤ ته ھن ڏانھن خيال اٿئي ته تون سڌرجين؟
وَأَهْدِيَكَ إِلَىٰ رَبِّكَ فَتَخْشَىٰ ( 19 )
۽ تنھنجي پالڻھار ڏانھن توکي (سڌو) رستو ڏيکاريان ته (تون اُن کان) ڊڄين.
فَأَرَاهُ الْآيَةَ الْكُبْرَىٰ ( 20 )
پوءِ فرعون کي وڏي نشاني ڏيکاريائين.
فَكَذَّبَ وَعَصَىٰ ( 21 )
پوءِ (فرعون موسى) کي ڪوڙو ڀانيو ۽ نافرماني ڪيائين.
ثُمَّ أَدْبَرَ يَسْعَىٰ ( 22 )
وري (اُتان) پٺيرو ٿي تکو ھلڻ لڳو.
فَحَشَرَ فَنَادَىٰ ( 23 )
پوءِ (پنھنجي قوم کي) گڏ ڪيائين پوءِ سڏيائين.
فَقَالَ أَنَا رَبُّكُمُ الْأَعْلَىٰ ( 24 )
پوءِ چيائين ته آءٌ اوھان جو تمام مٿاھون پالڻھار آھيان.
فَأَخَذَهُ اللَّهُ نَكَالَ الْآخِرَةِ وَالْأُولَىٰ ( 25 )
پوءِ الله ان کي آخرت ۽ دُنيا جي عذاب ۾ پڪڙيو.
إِنَّ فِي ذَٰلِكَ لَعِبْرَةً لِّمَن يَخْشَىٰ ( 26 )
بيشڪ ھن (قصّي) ۾ انھي لاءِ نصيحت آھي جيڪو ڊڄي.
أَأَنتُمْ أَشَدُّ خَلْقًا أَمِ السَّمَاءُ ۚ بَنَاهَا ( 27 )
ڀلا بڻاوت ۾ اوھين ڏکيا آھيو يا آسمان جنھن کي الله بڻايو؟
رَفَعَ سَمْكَهَا فَسَوَّاهَا ( 28 )
اُن جي مٿاھين بلند ڪيائين پوءِ اُن کي برابر بيھاريائين.
وَأَغْطَشَ لَيْلَهَا وَأَخْرَجَ ضُحَاهَا ( 29 )
۽ اُن جي رات کي اوندھ ڪيائين ۽ اُن جو سوجھرو (ڏينھن جو) پڌرو ڪيائين.
وَالْأَرْضَ بَعْدَ ذَٰلِكَ دَحَاهَا ( 30 )
۽ اُن کان پوءِ زمين کي وڇايائين.
أَخْرَجَ مِنْهَا مَاءَهَا وَمَرْعَاهَا ( 31 )
اُن مان سندس پاڻي ۽ سندس گاھ ڪڍيائين.
وَالْجِبَالَ أَرْسَاهَا ( 32 )
۽ جبلن کي مُحڪم کوڙيائين.
مَتَاعًا لَّكُمْ وَلِأَنْعَامِكُمْ ( 33 )
اوھان جي نفعي لاءِ ۽ اوھان جي ڍورن (جي نفعي) لاءِ.
فَإِذَا جَاءَتِ الطَّامَّةُ الْكُبْرَىٰ ( 34 )
پوءِ جڏھن وڏو واقعو (قيامت جو) ايندو.
يَوْمَ يَتَذَكَّرُ الْإِنسَانُ مَا سَعَىٰ ( 35 )
اُن ڏينھن ماڻھو اھو ياد ڪندو جيڪي (دنيا ۾) ڪمايو ھوائين.
وَبُرِّزَتِ الْجَحِيمُ لِمَن يَرَىٰ ( 36 )
۽ دوزخ اُنھيءَ لاءِ پڌرو ڪبو جيڪو ڏسڻ گھرندو.
فَأَمَّا مَن طَغَىٰ ( 37 )
پوءِ جيڪو حد کان لنگھيو ھوندو.
وَآثَرَ الْحَيَاةَ الدُّنْيَا ( 38 )
۽ ھن دنيا جي حياتيءَ کي ڀَلو سمجھيائين.
فَإِنَّ الْجَحِيمَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ( 39 )
تنھن جي جاءِ بيشڪ دوزخ آھي.
وَأَمَّا مَنْ خَافَ مَقَامَ رَبِّهِ وَنَهَى النَّفْسَ عَنِ الْهَوَىٰ ( 40 )
۽ جيڪو پنھنجي پالڻھار جي (حضور ۾) روبرو بيھڻ کان ڊنو ۽ نفس کي سَڌ کان جھليائين.
فَإِنَّ الْجَنَّةَ هِيَ الْمَأْوَىٰ ( 41 )
پوءِ تنھنجي جاءِ بيشڪ بھشت آھي.
يَسْأَلُونَكَ عَنِ السَّاعَةِ أَيَّانَ مُرْسَاهَا ( 42 )
(اي پيغمبر) توکان قيامت بابت پُڇن ٿا ته اُن جو (واقعو) ٿيڻ ڪڏھن آھي؟
فِيمَ أَنتَ مِن ذِكْرَاهَا ( 43 )
(اي پڇندڙ) اُن جي خبر بابت تون ڪھڙي خيال ۾ آھين؟
إِلَىٰ رَبِّكَ مُنتَهَاهَا ( 44 )
اُن جي پڄاڻي (جي خبر) تنھنجي پالڻھار وٽ آھي.
إِنَّمَا أَنتَ مُنذِرُ مَن يَخْشَاهَا ( 45 )
جيڪو قيامت کان ڊڄي رڳو تنھن لاءِ تون ڊيڄاريندڙ آھين.
كَأَنَّهُمْ يَوْمَ يَرَوْنَهَا لَمْ يَلْبَثُوا إِلَّا عَشِيَّةً أَوْ ضُحَاهَا ( 46 )
جنھن ڏينھن اُن کي ڏسندا (تنھن ڏينھن) ائين ڀانئيندا ته ڄڻڪ ھڪڙي وقت سانجھي يا ان جي صبح کانسواءِ (دنيا ۾) رھيا ئي نه ھوا.
Choose language
Choose Sorah
Choose tafseer
Participate
